OCD генетикалық ма?

Гендер - тек ОКБ-ның бір бөлігі

Адам геномы соңында картаға түсіріліп, бізде аурудың дамуына себеп болатын гендер үшін, соның ішінде обсессивті-компульсивтік бұзылулар (ОББ) туындаған . OCD-ның генетикалық базасы бар екені анық болса да, қандай гендер маңызды және қандай жағдайларда болуы мүмкін екендігі анық емес.

Ген және ауру: қысқа тұғыр

OCD үшін генетикалық базаның бар-жоқтығын талқыламас бұрын, кейбір негізгі генетикалық түсініктерді және аурумен байланысты екенін қарастырайық.

Гендер әртүрлі ақуыздарды жасайтын органның жоспары ретінде әрекет етеді. Бұл белоктар көптеген ұлпалар мен биохимиялық заттарды өндіру үшін қолданылады. Бір қызығы, әр түрлі адамдарда бұл геннің әр түрлі нұсқалары болуы мүмкін. Бұл әртүрлі нұсқалар кейде аллель деп аталады.

Мутацидтік фиброз сияқты кейбір аурулардың белгілі бір генмен туындағанына қарамастан, көптеген аурулар, соның ішінде OCD сияқты психикалық аурулар көптеген түрлі гендердің тіркесімінен туындайды деп саналады. Мұндай жағдайларда аурудың осалдығын сіздің ата-аналарыңыздан мұраға қалған және қандай комбинациядағы гендердің әртүрлі нұсқаларына немесе аллелеріне байланысты болады.

Экология қоршаған ортада дамып келе жатқан үлкен рөл атқарады

Дегенмен, белгілі бір гендік осалдылық ауру түрінде өзін білдіруге болатындығына қоршаған ортаны қатты әсер етеді. Мысалы, өкпенің қатерлі ісігіне генетикалық тұрғыдан әлсіз адам темекі шегетін болса немесе қоршаған ортаның ауыр ластануына ұшыраса, ауруды дамыта алады.

Басқаша айтқанда, депрессияға ұшыраған адам ешқашан ауыртпалықты сезінбесе, ол ешқашан күйзеліске ұшырамауы мүмкін.

«Табиғатқа қарсы тәрбие» пікірталасы туралы жиі еститін болсақ та, сарапшылардың көпшілігі қазір біздің гендерімізбен және ауруды дамытатындығымызды анықтайтын қоршаған орта арасындағы өзара әрекеттестік екенін мойындайды.

Шынында да, біздің гендеріміз «тапаншаны жүктегенде», бұл «триггерді тартатын» орта.

OCD генетикасы

Бұрынғы егіздер мен ОБ-мен ауыратын адамдардың туыстарын зерттеу ОКС-ні дамытудағы адамның ең үлкен факторы генетикалық болып табылады, ал қалған тәуекел қоршаған ортаны анықтайды. Осыны ескере отырып, зерттеушілер OKB-нің даму қаупін тудыратын ерекше гендерді іздеуде. Белгілі бір «OCD гені» болмаса да, белгілі бір гендердің нақты нұсқалары немесе аллели үлкен әлсіздіктің болуы мүмкін екенін дәлелдейді.

Мысалы, серотониннің (нейрохимиялық OCD үшін маңызды болуы мүмкін) өндірісін бақылайтын гендердің белгілі нұсқалары немесе аллелдері бар, мидың туындаған нейротрофиялық факторы (химиялық заттардың дамуын бақылауда үлкен рөл атқаратын ми) және глутамат (OCD үшін маңызды болуы мүмкін мидағы басқа нейрохимиялық) OKB-нің дамуына осалдықтың қандай да бір түрін көрсетуі мүмкін. Дегенмен, бұл гендердің ОКС-нің дамуына қалай әсер ететіні анық емес, алайда әлі де жасалуы қажет зерттеулер көп.

Генетикалық осалдылық қоршаған ортаға зиян келтірмейді

Бұдан басқа, бұл (және басқа да, әлі күнге дейін ашылмаған) генетикалық осалдықтар қоршаған ортаны қорғаудың дұрыс шарттарында ғана орын алатындығын есте ұстау маңызды.

Мысалы, OCD жүктілік пен ауыр еңбек жағдайында өте көп салмаққа ие сияқты маңызды факторларға байланысты, сондай-ақ елеулі эмоционалды немесе физикалық теріс пайдаланушылық сияқты өмірлік стресстері сияқты пренатальды тәуекел факторларымен байланысты. Осылайша, кез-келген адам дұрыс емес (немесе дұрыс емес, мүмкін) жағдайларға сәйкес дұрыс гендік осалдыққа ие болмаса, ОББ-ны дамытуға болмайды.

OKB - өте күрделі ауру. Бізде шамамен 30 мыңнан тұратын жалғыз ген генді ОБ-ға тән күрделі оддовидтер мен компульсияларды генерациялау үшін жауапты бола алмайды. ОББ - осалдығын арттыру үшін өзара әрекеттескен көптеген гендердің нәтижесі.

Қазіргі уақытта OKB генетикасын зерттеу генетикалық айырмашылықтарға назар аударады, оларда бар түрлі OKB симптомдарының сандарын түсіндіруге болады. Мұндай зерттеулер қазіргі кездегі мүмкін еместен белгілі бір симптомдарға қол жеткізуге қабілетті емдеуді дамытуда пайдалы болуы мүмкін.

Көздер:

Сэмюэлс, Дж.Ф. «ОКС генетикадағы соңғы жетістіктер» Ағымдағы психиатрия бойынша есептер 2009 11: 277-82.

http://www.ocdeducationstation.org/ocd-facts/what-causes-ocd